De overloper rent terug naar zijn roots.

 

De Beffer, er lag zo’n mooie toekomst voor hem in het verschiet. De kenners waren het erover eens, hij was de Nouri van zijn lichting. Het grote talent, het paradepaardje van de club. Voorzitter Wijma zocht hem herhaaldelijk op en bood hem gouden bergen. Niks was te gek voor de destijds immens populaire voorzitter. Bij zijn aantreden sprak hij over meerjarenplan waarbij de Beffer het stralende middelpunt zou zijn. Er werd werk voor hem geregeld. Jarenlang was hij de baas van Spar Mook, de immense supermarkt gelegen in het centrum van de metropool Oosternijkerk. Hij is en was het gezicht van de winkel. Van heiden en ver komen de klanten naar de winkel gesneld om een glimp van deze diva op te vangen. Op zeer jonge leeftijd debuteerde hij dus in het 1e elftal, maar al snel ging hij gedrukt onder het (te) hoge verwachtingspatroon. De spelmaker koos minder en minder voor het voetbal, en Sonnema werd meer en meer zijn beste vriend. Het was soms schrijdend, want het grote talent uit Oosternijkerk takelde meer en meer af. De technische staf van het vlaggenschip zag dit ook, en adopteerde hem zo’n twee jaar geleden. Hij hervond zijn geluk en liefde voor het voetbal. Stapje voor stapje kwam hij steeds dichterbij bij de vorm van weleer. Af en toe mocht hij ruiken aan het bizar hoge niveau van het vlaggenschip. De Beffer had zichtbaar moeite om zich staande te houden, maar het ging hem steeds beter af. Net op het moment dat Boskamp overtuigd was van zijn kunnen, maakte hij een wonderlijke move. Hij keerde het vlaggenschip zijn rug toe en ging in op de avances van ons opleidingsteam. Al snel stond hij binnen het groengele bolwerk bekend als de overloper, de NSB-er van zijn tijd. Wanneer men ook maar een glimp van hem opving, vlogen woorden als deserteur, wegloper en afvallige richting zijn hoofd.

 

Nu anderhalf jaar later verscheen de Beffer ineens weer op het spelersformulier. Voor sommigen een verassing, voor anderen een klap. Aan alles kun je merken dat hij niet meer de speler is die hij voor zijn vertrek was. Zijn loopvermogen is nog meer afgenomen en ook de snelheid van weleer is verdwenen. Afgezien daarvan beschikt de jonge god uit Oosternijkerk nog steeds over een fabelachtige techniek en heeft hij af en toe een neusje voor de goal. Dit laatste kwam afgelopen zaterdag sterk naar voren, gezien hij de 2-2 op het scorebord toverde. Deze goal was meer dan terecht en was de opmaat naar meer, maar laten we starten bij het begin. Zaterdag stond de topper tegen Leovardia op het programma. De nummer 1 (het vlaggenschip) tegen de nummer 2 van de competitie. Bij winst zou het team van Boskamp de 1e periode kunnen opeisen, indien de Westereen punten zou laten liggen tegen Rijperkerk. Een mooie drijfveer om scherp te starten aan de wedstrijd, toch? Op zich was de start niet eens zo heel slecht, maar na vijf minuten lag wel de 1-0 in het netje achter DJ. Een lange bal werd door de spits (in buitenspel positie) meegenomen en vakkundig afgemaakt. Onze trouwe grensrechter Swiep had dit met zijn haviksogen goed gezien, maar de zeer vervelende en arrogante leidsman wuifde zijn oordeel weg. Vanaf de helft van Leovardia had hij gezien dat het nooit buitenspel kon zijn. Erg bijzonder, en dit zou niet zijn enige opmerkelijke beslissing van deze middag zijn. Waar de mannen in het geel en zwart af en toe over de schreef mochten gaan, werd kleine overtredingen van Ropta’s zijde direct bestraft. De irritatie groeide en verbaal kreeg de hufter met het fluitje het nodige naar zich toe geschreeuwd. De man genoot hier zichtbaar van en liet meermaals weten dat hij de baas was en hij van tegenspraak niet gediend was. Op deze momenten vraag ik me af hoe zo’n man thuis is, met mijn levendige fantasie komen dan heel veel mooie scenario’s naar voren. Helaas is dit niet geschikt voor het grote publiek, maar ergens verwacht ik het volgende. Doordeweeks zit hij zielig en eenzaam op een afgedankte stoel in de hoek van zijn woning, ergens waar zijn vrouw hem niet kan zien, maar waar hij haar wel kan horen. Zij licht bezweet en stinkend op de bank te genieten van TellSell en TommyTeleshopping. Af en toe schreeuwt ze naar hem: hé lul, haal eens bier! Met frisse tegenzin voert hij dit commando uit en brengt de halve liters Schültenbrau naar zijn bazin en gaat dan weer als de wiedeweerga richting zijn strafhoekje. De hele week wordt hij getreiterd door zijn vrouw, totdat hij op de zaterdag de middag van minimaal elf weerloze voetballers kan verknallen. Stoer en zelfverzekerd betreed hij de arena en reageert zijn opgekropte woede af op een team van licht gevoelige voetballers. Zijn clubje moet winnen, hoe? Dat maakt niet uit, hij gaat ervoor zorgen dat dit gebeurt. Goed, je hebt als lezer nu een beeld van de man die de wedstrijd mocht leiden. Bij de 2-0 viel de man trouwens niks te verwijten. De man die de afgelopen tijd zo in vorm was zag bij een terugspeelbal de spits over het hoofd (vrij knap gezien zijn postuur, het was een soort van witte Guidetti) en hij pakte dit cadeautje maar al te graag uit. Wij snappen dat Willem in zijn hoofd al druk bezig is met Sinterklaas, maar het geven van cadeautjes doet hij later maar. Verbijstering alom, 2-0 achter, tegen een ploeg die alleen maar ballen naar voren ramt en gokt op de ideeën van de voorhoede.  Deze drie spelers waren af en toe zeer gevaarlijk, met name door toedoen van slap verdedigen. Toch werd de equipe van Boskamp sterker en sterker, dit resulteerde 10 minuten voor de rust in de 2-1, Penny kreeg de bal na een goede kaats met de Butcher terug en schoof het leren speeltuig onder de keeper door. Ropta rook bloed en bleef aanvallen, maar enkele (grote) kansen waren niet aan de voorwaartsen besteed. In de rust knalde Boskamp erop en dit maakte indruk op de mannen. Direct na rust een aantal grote kansen, maar deze werden niet tot goals omgeturnd. De tijd verstreek, en Leovardia bleef soms met kunst en vliegwerk overeind. Een kwartier voor tijd viel dan toch eindelijk de 2-2. Na een goed lopende aanval over de rechterkant kwam de bal bij de Beffer terecht, die bij de 1e paal vakkundig de voorzet in een goal promoveerde. Even daarna de 2-3, maar deze werd voor vermeend buitenspel afgekeurd. Nu nam de scheidsrechter wel het vlagsignaal van zijn collega over, en bovendien was het vrij duidelijk dat het buitenspel was; aldus de thuisfluiter. Vijf minuten voor tijd dan toch gerechtigheid, na een scrimmage voor de goal beland de bal bij Mooibroekje. Tussen drie/vier man draaide hij om zijn as en schoot de bal tussen een wirwar van benen tegen het netje. Dolle vreugde op het veld en aan de zijlijn. De harde kern bestaande uit de Torensma’s, Haaksma’s, Dijkstra’s en toekomstige Rispens werden gek van vreugde en scandeerden de namen van alle helden op het veld. Gekkenhuis aan de zijlijn, Leavordia gaat eraan! Leu-leu-leuleu, leu-leu-leuleule, leu-leu-leuleu! Daar was de 7e overwinning op rij, nog 20 overwinningen te gaan en wellicht schenkt Ajax ons dan ook 27 kratten bier met goudgeel vocht. Over het gouden nectar gesproken, de afgelopen weken hebben we een flink aantal kratjes verdiend. De positieve resultaten hebben een negatief effect op het vermogen van onze technische staf en sommige spelers, aangezien er voor het minste en geringste weddenschappen worden gesloten. Diverse troggen met goudgele rakkers staan te wachten op de droge gehemeltes van Boskamp zijn onderdanen. Wel moeten we ervoor waken niet in de 4 fases van 010 te raken. Voor de mensen die hier niet bekend mee zijn, dit is een veelvoorkomend fenomeen in 010 en omgeving. In het beginstadium wordt over niks ander dan het kampioenschap gesproken, vervolgens volgt er een kleine terugval die overgaat naar daar gaan we weer. In fase 4 is er weer het besef dat niks wordt en dat er weer massaal wordt gefeest voor een 2e plek achter de ongenaakbare helden uit 020.

 

Dan nu nog even terug naar het doucheklassement, de heren van Leovardia zijn op dit gebied haar tegenstanders ver vooruit, want mensen wat een weelde. Een greep uit de reacties van de spelers van het vlaggenschip: mooie ruime kleedruimte aldus lijder Aant. Penny was met name te spreken over alle ruimte in de kleedbox (een keer niet lepeltje-lepeltje moeten zitten).  Klazovic was met name te spreken over het strakke schilderswerk van de Noordhoek. Natuurlijk waren er ook minpunten, zo miste de baas der bazen (de heer Boskamp) een tekenbord en was de straal van de douche af en toe erg slap. Dit had volgens installatiegoeroe Walther P5 te maken met de complexiteit van het water in verhouding tot het aantal douches dit gecombineerd met immens aantal kleedboxen. Een interessante formule die nog wel enige uitleg nodig heeft, maar waar op dit moment geen tijd en ruimte voor is. Al met al werd de box met een 7,5 beoordeeld en komt hierdoor op een 2e plaats terecht achter koploper Lions’66.

 

Stand doucheklassement:

1. Lions’66  7,7

2. Leovarida  7,5 

3. BCV   5,7

4. Foarut   4,5

5. VIOD Driezum  2,8

 

Overige uitslagen:

 

AVC 2   – VIOD 2  3-2

Zwaagwesteinde 2 – Rijperkerk 2 5-1